Mount Rainier National Park

Hallo allemaal!

Het is alweer even geleden dat we geschreven hebben. In dit deel van Amerika zijn de internetcafe's dun bezaaid en dan ook nog eens vroeg dicht. Maar het park was prachtig! De drie dagen hier zijn voorbijgevlogen! De dag dat we aankwamen was het geheel onbewolkt en zagen we de berg al vanaf 100 miles afstand (160 km) in de verte boven het landschap uitkomen. Mount Rainier is een actieve vulkaan die bijna drie kilometer hoger is dan zijn omgeving (uitgezonderd een paar andere vulkanen op de breuklijn, zoals de beroemde Mount St. Helens). Je kunt ze fantastastisch zien vanaf Mount Rainier bij helder weer en dat hadden we!

Niet dat we de hele berg beklommen hebben, dat is voor alpinisten. De berg is bedekt met gletsjers en sneeuw. Torent dus wit boven het landschap uit. Heel indrukwekkend toen we aan kwamen rijden, hij werd steeds groter en uiteindelijk kijk je tegen een kolossale berg aan. Die de andere bergen in omgeving (die soms ook nog wat sneeuw hebben) er als heuveltjes uit laat zien. De berg is zo groot en hoog dat hij zijn eigen ecosysteem en klimaat heeft. Een droge en een natte kant.

De eerste dag hebben we gewandeld bij Paradise. Dat heet daar niet voor niets Paradise! Het is de mooiste plek die we deze vakantie gezien hebben. Groene weiden bezaaid met vele kleuren bloemen met op de achtergrond de gletsjers van de berg. Door het landschap stromen riviertjes met watervallen en sneeuwvelden. De plukjes dennenbomen maken het beeld compleet. We hebben daar de hele dag gewandeld, de Skyline Loop. Waarvan zeker een anderhalve kilometer over sneeuwvelden. Thuis kwamen we erachter dat de tube zonnebrandcreme die in de tas zat niet goed meer was... En dat zonnebrand dus echt niet meerdere jaren meegaat! Verbrand dat we zijn! Emile zijn zonnebril staat nog steeds op zijn hoofd ook als hij hem af heeft... We hebben natuurlijk ook weer veel te veel getreuzeld onderweg met foto's maken van de berg, de bloemetjes en het landschap. En kletsen met gezellige andere wandelaars. Waaronder twee pittige dames op leeftijd die ons nog foto van ons gemaild hebben. Fantastisch dag in een waar paradijsje!

De volgende dag waren we ook van plan te gaan wandelen, dit maal onder begeleiding van een ranger die geoloog is en de berg beklommen heeft en dat dinsdag weer gaat doen (vanaf een andere kant). Dat leek ons een mooie kans om een minder bezocht gedeelte onder deskudige begeleiding te bezoeken. De hike begon om 10:00 uur, wel aan de andere kant van de berg (ruim 2 uur rijden). Dan is het dus niet zo handig om je te verslapen! Nou ja, verslapen. Wekkers in Amerika werken met het 12-uurs systeem dus de wekker is om 6:30 's avonds gegaan. En stond inderdaad fijn te loeien toen we 's avonds in het hotel aankwamen! Dat leverde 's ochtends een snelle rit op (onder het park langs in plaats van erdoorheen met een relaxed ontbijtje in het park, zoals we ons hadden voorgenomen). We waren exact op tijd en mochten nog net mee, want eigenlijk was de hike vol. Amerikanen nemen natuurbehoud heel serieus en dus is er een maximale groepsgrootte om de impact op het kwetsbare ecosysteem te minimaliseren. De gids was erg enthousiast en wist veel over de gletsjers en de berg, waaronder traditionele verhalen van de native americans.

Moe maar voldaan keerden wij huiswaarts, nu door het park. Om nog even uit te lopen (na twee dagen lopen zijn onze benen behoorlijk stijf) hebben we een korte wandeling bij de Grove of the Patriachs gemaakt. Dit zijn enorme bomen, vooral Red Cedars van vaak meer dan 1000 jaar oud. Soms meer dan 60 meter hoog. Het schijnt dat we ze nog veel groter gaan zien in Olympic. Een omgevallen boom had meer dan 1100 jaarringen (dit was aangeven op de doorsnede, we hebben ze niet allemaal geteld!). Op sommige omgevallen bomen groeiden alweer tientallen nieuwe bomen. Helaas de camera niet meegenomen (we waren wel uitgesjouwd, maar het was een gek gezicht).
's Avonds in een heel druk cafe aan de bar een overheerlijke pasta gegeten. Meestal zie je aan de buitenkant niet hoe goed de keuken is, maar het aantal lokale auto's verraad veel!

Zo, vandaag gaan we naar Olympic en wellicht stoppen we nog even bij Mount St. Helens. De krater hebben we vanaf een afstand al gezien, maar dichtbij lijkt ons ook wel indrukwekkend!
Nu gaan we proberen op deze Apple computer een aantal foto's te plaatsen. Ook nog van Glacier.

De komende dagen zitten we in een klein oud huisje aan de kust van Lake Quinault. We weten vrijwel zeker dat we daar niet kunnen internetten en als het is zoals de vorige parken zullen we ook geen bereik hebben. Tot over een paar dagen vanuit Port Angeles of Seattle!

Groetjes uit Ashford, Washington,
Emile en Marije